Yinon Muallem & Halil Necipoğlu - Changing Moments
Pek muzdaribim ey gül-i ter zahm-ı dilimden, Ağlar gezerim ayrılalı sen güzelimden. Çok gördü felek aldı seni şimdi elimden, Şebnem yerine kan dökülür didelerimden.
Oxu, tar, oxu tar!… Səsindən ən lətif şerlər dinləyim, Oxu tar, bir qadar, Nəğməni su kimi alışan ruhuma çiləyim. Oxu tar! Səni kim unudar? Ey geniş kütlənin acısı, şərbəti, Alovlu sənəti! Gözləri qibləyə açılan hasarlı binalar, Dinləmiş əzəldən səsini. Papaqlı atalar, çadralı analar, Ötürmüş sayəndə köksünü: Düşmüşlər gah şirin, gah acı toruna, Sevinə-sevinə, qoruna-qoruna. Çarparaq Çargahın divardan divara, Yolçunu yolundan eyləmiş avara. Çalxalanmış dərələr, təpələr, Səs vermiş səsinə ləpələr. Oxu tar: fikrimdə oyansın, Baharın, Seyidin qəzəli; Oxu, tar, ruhlansın Şirvanın, Gəncənin mehriban gözəli! Damağdan düşənlər, Ürəyi şişənlər, İlkbahar seyrinə çıxmayan, Özünü dağların döşünə yıxmayan Sinəsi dağlılar, Vəfasız bir eşqin dağınıq zülfünə bağlılar, Dəxilin olmuşlar, Qapında təsəlli bulmuşlar. Zilin var, vəsətin, bəmin var; Sənin də quşların dəmindən ayrılan Bir özgə dəmin var. Səni də avara eyləmiş Dağınıq telli bir “zərəfşan”. Onunçün Segahın danışır, Pərişan, pərişan. Səsini dinləmiş Şahların, xanların sarayı; Səninlə birlikdə inləmiş Əsirlər alayı. Bə’zən də simlərin qəmləri ovudar, Olardın onların sirdaşı Sən ey tar!… Gülləri əməkçi barmaqlar qanından Rəng alan xalçalar, Xalçalar üstündə uzanmış Dodağı qönçələr, “- Hey, saqi, mədət qıl, soyudu şərabın, İncitmə könlünü bu xanexərabın!” Söyləyən tox sözlü şairlər, Həvəsdən doymayan ac gözlü şairlər: Nədimlər, Vaqiflər, Gözəllik sirrinə vaqiflər Hep səni dinləmiş; Oxumuş, inləmiş. İndi də bizimçin oxu, tar! Səni kim unudar? Sən qulluq etmədin məscidə, axunda, Çalışdın, həyatı sevməyin uğrunda. Çoxları üzünə durdular, Könlünü qırdılar. Nə deyim o yekəbaşlara?! Çaldılar ruhunu daşlara. Üstündən bir qara yel kimi əsdilər, Səsini kəsdilər, Daşlandı çəkənlər nazını, Böyləcə qırdılar aşığın sazını. Sən xalqa “gül!” dedin. “Ey qüssə, öl!” dedin. Başladı məsciddə mərsiyə. Sarıqlı çıxınca ərsəyə Qüssəmiz ölmədi, Xalqımız gülmədi. Ağladıq daima, ağladıq, Ey qədim aşina, ağladıq, Oxu, tar! Dəyişdi zamana, Bax indi radio səsini dağıdır cahana. Ey tarçı, çal, oxu! Könlümü al, oxu! Vur sazı döşünə, ey aşıq! Qalmamış nə əba, nə qaba, nə sarıq. Oxu ,tar! Alovlu izlərin Əcəba, neçə sıx dilbərin Yasəmən üzünü pul kimi qızartmış? O sarı simlərin lisanı Salmazmı heyrətə insanı? Oxu, tar! Mən səndə İstənən havanı çala da bilərəm. Mən səndən bu günün zövqünü ala da bilərəm. Sən bu gün silahsan əlimdə, Səni mən hansı bir hədəfə İstəsəm, çevirə bilərəm. Qəlblərdə gizlənən keçmişi Bir yeni nəğmənin əliylə Devirə bilərəm! Oxu, tar! Fabrikdə, zavodda, Traktor başında. Bu saat qarşında Nə qədər adam var! Utanma, oxu, tar! Mə’dənli Bakımın Pambıqlı Gəncəmin, İpəkli Şəkimin Acısı, şərbəti Alovlu sənəti. Oxu, tar, oxu, tar!… Səsindən ən lətif şe’rlər dinləyim. Oxu, tar, bir qadar!… Nəğməni su kimi alışan ruhuma çiləyim. Oxu, tar! Səni kim unudar? Ey geniş kütləmin şirini, şərbəti, Alovlu sənəti!..
OĞUL
Toz yeşiller içinde bıraktığın
Sonra geri dönüp baktığın yıllar
Artık geride oğul
Borca vakit yoktur geleceğin
Bir adım ötede yahut daha geride oğul
Anlamı düne göreydi
Tadına doyamadığın çocukluk
dolu günün
Ve sen kahramanı olurken
ömür denen öykünün
Çok tipilerle geçtim
En azgın sular üstünden 50
yıl önce
Şimdi senin topuklarına
gıcırdayan
İki tahtalı yayvan köprünün
Sen de göreceksin bir yudum
şaraba
Nice dostlukların
yıkıldığını
Ve dost sandığın zerzavatın
Teker teker çekip gittiğini
Yerine bir tutam çamur
Ve birkaç deste diken erkildiğini
oğul
Doğduğun ülkeyi anan kadar sadık sanırsın
Uğruna ölürsün, kurban olursun
En diri en canlı halinde
Apansızın cayır cayır yanarsın oğul
Bir kış gecesi benim gibi
Sen de bakacaksın
Başkent’in uzaklarına pencereden
Sana da kapanacak en son
ışıktaki umut
Farkına varmadığın bir bulut
Yükselecek karanlıklarda
oğul
Bu senin sabahına yağacak kar demektir
Adımla, buzlanmış kör balkonu
Yine el salla geleceklere
Ve korkmuyorsan eli kanlı felekten
Sende umut var demektir oğul
Dedemden babama
Benden sana kalacak tek miras şayet yürekse
Korkma be
Söyle barışın haç olduğunu,
İnsanın taç olduğunu
Son peygamberin ulaştığı miraç olduğunu
Dibi yoktur mezarın sonu yine dünyadır
Delsek altımızdan Yeni Zelanda çıkar
Farz et yolun cehenneme
Şayet hak diyerek yanıyorsak oğul
Korkma be bundan ne çıkar
Ben toprak olunca
Keşke göklerde kalan sesimi duysan
Ve sesime bir ses de sen koysan
Dönersen kahpesin hak yolundan bir nefes
Eminim ki dönmesin oğul
Sen bir Mahzuni Şerif oğluysan, oğul...
