Ey kılan
şeydâ meni menden bu istiğnâ nedür
Nişe
sormazsen ki ahvâl-i dil-i şeydâ nedür
Ger mana
halk içre pervâ kılmazsan ma'zûrsen
Bu ki
tenhâlığda kılmazsen mana pervâ nedür
Vasldan çün
âşıkı müstağnî eyler bir visal
Âşıka
mâşukdan her dem bu istiğna nedür
Hikmet-i dünya vü mâfiha bilen ârif degül
Ârif oldur
bilmeye dünya vü mâfiha nedür
Sehldür ger
bilmeyüp hâlüm terahhum kılmasan
Hâlümi
bilmek tegâfül eylemek amdâ nedür
Gül
temennâsında derler bülbülün gavgâların
Çün güli
gördükte kılmaz meyl bu gavgâ nedür
Âh u
feryâdun Fuzûlî incidübdür âlemi
Ger belâ-yı
ışk ile hoşnûd isen gavga nedür
Hilaf-ı r e
'yüm ile ey felek medar etdün
Meni gül
ister iken mübtela-yı har etdün
Fesâd-ı
aşkı tâ gördüm salâh-ı akldan dûrem
Meni rüsvâ
görüp ayb etme ey nâsih ki ma'zûrem
İhanetümde
nedür bilmezem murildun kim
Aziz-i alem
iken har u haksar etdün
Men ü
sahrâ-yı vahşet menzil etmen âfiyet küncün
Esîr-i
dâm-ı zulmet olmazem çün tâlib-i nûrem
